Bir zamanlar kerpiçten üstü çatılı evlerimiz, boyası badanadan, duvarları sıvadan, ısıtması odunlu sobadan, ekmeği tandırdan, içinde samimiyet sevgi huzur mutluluk olan, sokaklarında cıvıl cıvıl koşturan, bayramlarda kapılardan şeker toplayan çocukları olan, şimdi bizden çok uzakta eski hatıralarda hatırlanan, özlemle mazimizde tatlı bir anı kalan bir yer vardı, sizde hatırladınızmı buram buram insanca yaşanan, sosyal paylaşıma gerek kalmadan kapısını çaldığımız komşular, hoş sohbetleri ak saçlı nur yüzlü nineleri beyaz sakallı dedeleri olan yerlerde büyüdük, şimdi arıyoruz o günleri hey gidi yıllar, hey gidi yokluk, biz ne güzelde arkadaşmışız dostmuşuz seninle kıymetini bilemedik.
Şimdi bir zamanlardı o dediğimiz o kadar çok güzelliklerimiz varmışki, anlayamadık kıymetini giden güzel günleri anıları hatıraları.
Belki evlerimiz kırık döküktü belki boyasız, şimdiki gibi lüks telefonlarımız yoktu cebimizde, yine arar bulurduk sevdiklerimizide, altımızda lüks arabamız yoktu dosta Çaka sattığımız, ama yine insanlığı bilir bir araya gelirdik.
Zengin fakire tepeden bakmazdı,
yediğini içtiğini gezdiğini paylaşmazdı kimse, imece usulüydu tüm işlerimiz. Yediğinden içtiğinden komşusuna verir, paylaştıkça sevgi artar eksilen bir şey olmazdı.
Dedim ya, bir zamanlar dı diye başlarız o eskide kaldı diye nokta koyarız.
Telefonlar da herşey var dosta ne gerek, akrabalık beğenme sevme hepsi sosyal paylaşım sitelerde, konuşmakmı dedin? Neyse;
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta