Bir Zamanlar Urfada

Çocukluğum kaldı
Sıcak bir temmuz ayında
Eskimo arabalarında
Kimi gün limonlu kimi gün kahveli
Erimezdi hiç bitmezdi
Tükenmezdi düşlerim
O sıcak yüreklerde
Çocukluğum kaldı
Cengiz Topel mektebinde
Tırnaklı ekmeğe döktüğüm hambilikte…

Çocukluğum kaldı
O tatil günlerinde
Cıncık gibi güllelerde
Kimi zaman baş kimi zaman yenik
Yenilmezdi ama
Baş eğmezdi gururum
Doğruya doğru yanlışa yanlış diyen sözlerde
Çocukluğum kaldı
On Bir Nisan gününde
Lolaz ekmek dürmüğünde

Çocukluğum kaldı
Ramazan akşamlarında
Teravih namazlarında
Kız kovalayanlar patalar davul çalana kadar
Mahelle maçlarında ve arpa çarpalarda
Pepsi kolamız yoktu biyanbalımız vardı
Soğuktu bükürdü her akşam soframızda
Çocukluğum kaldı
Ulu Cami avlusunda
Anzılha çay bahçasında

Çocukluğum kaldı
Hocaya gitmelerde
Amme de tabareke de
Boyuna asılı cüzlerde
Hap hap sesleri vardı
Avluda çocuklar
Şekerler dağıtılır güllü lokumlar
Çocukluğum kaldı
O koca dut ağacında
Dökülürdü dutlar durmazdı hiç dalında

Çocukluğum kaldı
Değişen zamanlarda
Deleme çellik çomak telden araba
Kibrit kutularında gazoz kapaklarında
Alıç Nohut Dağdağan yeşil erik çağala
Okul önlerinde
Ne hoştu o palıza
Çocukluğum kaldı
Eldeki dizdeki yaralarda
Karaönlük içinde o eski sıralarda

Çocukluğum kaldı
Bozanın fırınında
Tepsi çömlek peynirli ekmek
Kıymalı sırasında
Kırmızı isotları şişlere saplayanda
Küncülü ekmek olurdu
Her Pazar kahvaltısında
Çocukluğum kaldı
Abide Aile parkında
Özvatanım yurdum o eski hoş Urfamda…