Bir zamanlar Karşıyaka Şiiri - Nilüfer G ...

Yaşlılarımız hep anlatırdı;
Eski Karşıyaka nerede?
Nerede kıyılarından denize
Girdiğimiz sahilller nerede?

Evlerimizin musluklarından
Yamanlar suyu akardı,
Her bahçede renk, renk çiçekler.
Sokaklarında ise Akasyalar....

Trafik,şimdiki gibi yoğun değil
Tranvay,buharlı tren
Ve Faytonlarla gezilir
Vapurlara binilirdi...

Alsancak,Pasaport,Konak
Şehir hatları vapurları
Vapurların içi evlerimiz gibi
Tertemiz ve sessiz...

Rüzgar esmediğinde;
Denizin üzeri dümdüzdü
Biz çocuklara o zamanlar
Deniz uyuyor derlerdi.

Sahillerdeki evler ile
Ağaçların görüntüsü
Bir tablo gibiydi,
Seyrine doyum olmazdı..

Sokak numaraları yoktu
İsimleri ile anılırdı,
Rayegan sokak,Arabacılar,
Şaheste,banka ve Kilise sokağı...

Mahallemizdeki kilise
Sanki bir ormandı,yemyeşil.
Camlarındaki vitraylar
Işıklar yandığında ışıl,ışıl parlardı..

Hava karardığında evlerin önü
Sulanır ve süpürülürdü
Kilimler halılar serilip,
Tüm komşular toplanırdı.

Yaşlı teyzeler,masal anlatır
Gençler aralarında fısıldaşırlardı.
Çekirdekler meyveler yenir
Sohbetler koyulaşırdı....

Bazen düşünürüm de
Hepimiz böyle değilmiyiz?
Yaşımız ilerledikçe
Hep eskiyi anımsarız.......

Bence caddeler,sokaklar da
İnsanlar gibi değişirler
Zaman geçtikçede,mazide kalır
Eski halleriyle anılırlar.

10.07.2008 / 16.10

DOST KALEMLER'E TEŞEKKÜRLERİMLE

BU ŞEHİR HASRET GÜLÜM

Bu şehir hasret gülüm
Herkese gurbet gülüm
Kardeş rakip kardeşe
Kollanır fırsat gülüm

Ölüler gelmiş geri
Sanırsın mahşer yeri
Para verir emiri
Böyle rezalet gülüm

Bir hengâme bir yarış
Herkes koşar pür telaş
Korku kuşku bir dalaş
Sevdaya zahmet gülüm

Yıldız mı var ay mı var
Bilmeyiz nerden doğar
Aslan sürüye uyar
İnsana ibret gülüm

Gönül ister dağları
Işkın açmış bağları
Kıramıyom ağları
Çekeriz hasret gülüm

Rol gereği gülüşler
Kâbusa döner düşler
Zorla geliş gidişler
Gözlerde nefret gülüm

Kurt salınmış yazıya
Gemi almış azıya
Bakmaz kimdir kuzuya
Zalimde kudret gülüm

Herkes kollar ardını
Anlatamaz derdini
Kendi yapar kurdunu
Bu gidiş berbat gülüm

Bahar yok açsın lale
Mecnun yok sevsin Leyla
Sevgi yok gülsün dünya
Sevdanı beklet gülüm

Bakışlar derki güzüm
Hani gözdeki üzüm
Yüzlere konmuş hüzün
Dersin ki hayret gülüm

Bir kere kaçmış ucu
Bilmem ki kimin suçu
Dolaşmış yarin saçı
sevda ihanet gülüm

Gerçek değil rüyanız
Sizin olsun riyanız
Işıltılı dünyanız
Gidersem affet gülüm /// Mahmut Nazik
(CEMREDE)

ne trafik keşmekeşi
ne televizyon
ne cep telefonu
insanlar için başka insanlar vardı

hırsızluk arsızlık deyyuzluk kanıbozukluk
ve dahi bir sürü uğursuzluk yaşanmazdı

ne Karşıyaka da ne İzmirde
ne de bizim köyde /// İbrahim Çelikli

Karşıyakanın kızları
Çekilmezmiş hiç nazları
O güzelim kumruları
İzmirin Karşıyakanın /// Mehmet Kındap

(ÖRENKÖYLÜ)

savrulur karşıyaka vapurunda entarisi
gözleri çeliğe verilmiş bir ege mavisi

Barış Erdoğan