Bir Zamanlar Gevezeydi Şimdi Kekeme Kalemim

Bazen yazmak ister insan,
Konuşamadıklarını; satırlara aktarmak
Ruhundaki, duygularını ,beynindeki düşüncelerini
Kirli bir bedenin; yıkanıp temizlenmesi misali
Ruhun boşalması, huzur bulması içindeki ağırlıktan kurtulması
İçin yazmak ister insan.

Öyle zaman da olurki yani şimdiki gibi, alırsın eline kalemi defteri
Nereden başlayacağını bilemezsin,
Çok kalabalıktır; duygular seçemezsin
Yazmaz kalem konuşmaz susar.

Kalemin tükenmezliği yalan olan,
Kullanıldıktan sonra tükenen,
Henüz; kullanılmamış bile olsa
Yazmaz, o tükenmez kalem susar.

Korkak olur bazen,küçük bir nokta koyar.
Hiç yazısı olmayan sayfaya;
Çizgi çizer, karalar ısınma hareketi yapar gibi
Cümleler kurmak ister kuramaz
Konuşmak ister olmaz.
Kekelemeye başlar suskun kalemim.

Zorlar kendini kekeme duygular
Kekeme bir kalemin ucunda....

Oysa sürat motoru gibi yazardı bir zamanlar.
Noktama işaretleri bile koymadan; gevezeydi benim kalemim.
Kaç kalem tükettim yıllarca beyaz sayfalarda
Duygularımı yapıştırdım cümlelere,
Şiirler biriktirdim defterlerimde,

Gözyaşlarım vardı o zamanlar; ağlardım bende.
Bir zamanlar geveze olan kalemim
Şimdi konuşamıyor!
Kekeme olmuş ellerimde...

V.Kayra