Bir Zamanlar Eskişehir

Yorgun şehir
Külden bulutlarını asmış tavana
Sokaklar bir rüyanın dramını taşımakta

Şakaklarda ağrı
Düşünce iklimine yolculuktur
Bazen yorgun kelimeler taşıyamaz
Yürekteki ağırlığı da
Kendini mecaza vurur

Ah o yıllar denir
Ah o şehir denir
Ah o demler denir
Şikayetler dillenir
Mısralar dellenir

Zaman dönmez ki geriye
Geçer seneler hissizce
Çocukluğa özlem
Gençliğe özlem
Derken mekana özlem

İşte o mekanın adıdır bende
Eskişehir
Sevdamın saltanatı
Odunpazarı’nda yatan hatıralar sandığı
Kimi anlarda hayallerde açılır
Öyle bakılır bakılır
Yüzüme bir tatlı tebessüm yayılır

O tebessümde bir aşk gizlidir

Eskişehir
Hayalde bir aşkın silueti
Gerçekte yaşanan bir şiir
Bir şehir ancak bu kadar sevilir

Yüreğe yontulmuş bir gizli sihir

Okurken
Uzaklardayken
Kanlıpınar’dan şehre bakarken
İçim titrerdi
Bir mabede girer gibi olurdum

Bir zamanlar Eskişehir
Aynasında girdap barındıran
Çalkalandıkça insanı içine alan bir devdi
Bir zamanlar Eskişehir
Soğuğunda sıcaklık yayan koca bir evdi

Şimdilerde hikayesi daha bir hazin
Söylemeyeyim

Buz tutmuş kaldırımlarda ayazdan yüzler
Kalabalıklar kimliklerini taşımakta
Çocukluğumun anılarında
Henüz büyümemiş çağlarında
Üşengeç bakışlarla güvercinler
Alaaddin Parkı’nda üşüyor
Ben bir bankta üşüyorum

Huzur doğardı her şafakta eskiden
Eskiden Kalabak da bir başka güzeldi
Eskiden
Çocukken
Sokaklarında bir puslu maske
Beni râm ederdi kendine
Hayrandım o seraba
Kapılırdım bendine

Çocukluğum ah eşsiz bir maden
Neler saklanır kaynağında

Sokak aralarında futbol
Lastik topla oynanan
Çoğu kez kızardı amcalar
Teyzeler kükrerdi
Keserlerdi topumuzu bazı
Eskiden saygı vardı
Boynu bükük otururduk

Gençlikte rüya gibiydi
Çoğu kez aşkla süslenen
Daha delikanlı
Daha ağır abi
Daha şekilli

Büyüdüm
Adam oldum
Hâlâ giderim maçlara
Hâlâ bağırırım
Hâlâ gönülden bağlıyım
Mezara dek sevdalıyım

Küçüktü şehir
O da çocuktu belki

Şehri uzatırdık önceleri
Severdik turlamayı
Yoksul sonbaharlarda tenha olurdu
Zengin baharlarda çağlardı cıvıl cıvıl
Yazın çınar altları
Kışın dumanlı kahvehaneler
Hamamyolu’nda şifalı kaplıcalar
Reşadiye’de asalet
Ayakkabıcılar simitçiler kahve çekenler
Bembeyaz mutluluklar konvoyu

Henüz ağlamayı unutmamışken
Gülmeyi de bilirdik doyasıya
Yokluk içinde hayat
Daha bir dolulukta olurdu

Şahin Tepesi vardı hâlâ bâkir
Porsuk akardı hâlâ temiz
Ya o Bahçelievler
Ya o meşhur Vişnelik
Eski garajlarda yer altı çarşısı
Küçük ama sevgi dolu
Doktorlar’da sevgililer
Kızılcıklı’da soylu evler
Tül arkasında kaldılar artık

Faytonlar dolaşırdı
Nal sesleri asfaltta bir hoş ahenk
Adalar’da tavla
Köprübaşı’nda boza
Bir de oldu mu met helva
Sıkıntılar başka yaza

Hepsi siyah beyaz mıdır anıların
Hepsi de özlenir mi
Nazarlardan gizlenir mi

Bir zamanlar Eskişehir
İşveli bakışlar atardı
Okkalı demlerdi insanı
Adamakıllı sarhoş eylerdi

Bir zamanlar Eskişehir
Güldü mü adamı kendine esir ederdi

Mart 2009