Bu kahrolası şehrin sokakları bizimdi
Tüm çocuklar kardeşimizdi…
Bir gün nasıl olduysa
Giriverdin küçücük dünyama apansız
Bölüverdin uykularımı en güzel yerinden
Çocuksu gözlerimde bir umutken bakışların
Anladım ki yazılmıştı yazımız…
Yıllarca anlatırlarken bize insanca yaşamayı
Severek yaşayın derlerken bize
Neden öğretmediler sanki
Yarınsız sevgilere boyun eğmemeyi…
Bir zamanlar biz de çocuktuk
Onlar kadar umutlu, onlar kadar temiz
Kim derdi
Bu çocuk bir gün mecnunlar misali sevecek
Kim derdi
Bir ümitsiz sevgiye tutsak olacak…
Kayıt Tarihi : 9.6.2009 22:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!