Bir Zamanlar Bir Ağaç Tanırdım

Bir zamanlar bir ağaç tanırdım
Çıplak bir ovada bir başına
Her mevsim yeşil kalmayı başarır
Hayata meydan okurcasına
Gökyüzüne şarkı söyler yaşardı

Çocukluğum altında geçti sayılır
Ne zaman bir suç işlesem evden kaçışım olurdu
Ne zaman yalnızlığım büyüse yanına koşardım
Hayat o küçük omuzlarıma ne zaman ağır gelse
Ne zaman tarifsiz bir sevince ya da hüzne kapılsam
Kendimi kollarında bulurdum
Ne zaman canım oyun çekse
Kuşları ne zaman görmek istesem
Ne zaman bulutlardan düşler kurmak istesem
Hep yanımda olurdu hep bir dalında gökyüzünde olurdum

Gençliğim altında geçti sayılır
İlk hasretlik sevda türküsünü onun dalında söyledim
İlk kalp ağrımı onunla çektim
Tutkularımı düşlerimi hayallerimi onunla paylaştım
Sevdiğim ilk kıza ilk onun altında seni seviyorum dedim
İlk ve son masum öpücüğümü
Kaygısız hayat dolu gülüşlerimi
Sevmenin ve sevilmenin hazzını tek onun yanında yaşadım
Dostum arkadaşım bildim
Sırdaş etti yüreğini yüreğimi ona koca dev dedim

Her dalında ayrı bir aşiyan
Her dalında yaşama dair bir heyecan
Hayat doluydu bahardan yazdan
Hayat doluydu güzden kıştan

Rüzgârlarda salınırdı ince narin
Yağmurlarda ürperirdi tiril tiril
Belki bin yıldır oradaydı belki değil
Bildiğim tek şey
Çocukluğumdu gençliğim
Sevmişliğimdi sevilmişliğim

Bir gün eli baltalı
Üç insan silueti belirdi gölgesinde
Katil bakışı vardı her birinin gözünde
Yaklaştıkça koca devin gövdesine
Kara bulutlar toplanmaya başlamıştı
Gökyüzü ise öfkeyle homurdanmaya

Daha ilk balta darbesiyle
Gökyüzü ağlamaya koyuldu
İlk damla düşüverdi koca devin en küçük yaprağına
İlk damla kor gibi düşüverdi bağrıma

Nice balta darbesinden sonra
Bir yiğit edasıyla
Bir ah bile etmeden yıkıldı toprağa
Asırlar devrildi çocukluğum gençliğim devrildi
Yıkıldım toprağa

İşte o günden beri bir yanım yarım
Bir yanım yaralı…