Bir Zamanlar Bir Adam Vardı

Bir zamanlar bir adam vardı
Bana uzun çok uzun mektuplar yazardı.
'Kollarımda olsan bile...yanımdaki yastıkta başın,
Ve belki de hayat arkadaşım...ama hergün bir mektubun olacak
Sağ kaldıkça başım''
Diye altını çizdiği yeminlere inat
O şimdi kendi düşleriyle başbaşa ve çok rahat.
Unutmuş mühürsüz yeminleri.
Postacı terketmiş GİBİ mahalleyi
Kıçını köpek ısırmış olmalı gelmiyor geri.
Yoksa Artık Kara sevdam sevmiyor mu beni
3,5,8 unutulalı beri
Değişti bütün gündemi.
Yine de sağ olsun.....yazsada bir yazmasa da
Ben hala şairim ona.
Sevdaya tutkun sazına kök söktüren elleri var ya
Hızlı akan kanla yaşamayı öğretti damarlarıma,
Yaşam boyu kadın olmaya...onun sevdasıyla başbaşa
Onun kalmaya.mahkumum ya.
Birgün mektuplar gibi... adımı ve beni unutur belki..
Ağlarım....ama sitem etmem Asla.
Bugünden yarınlara....
narçiçeği dudağına, sımsıkı saran kollarına
Gül nefesine, sıcağına
Alıştığım kucağına...
Bir daha..bir daha...bir daha
MERHABA.