Bir Zamanlar Ben Sana Hayrandım

Bir zamanlar ben sana hayrandım.
Deli deli çarpardı kalbim.
Arkadaşlar anlayacaklar mı... komşular..
Dışarıdan belli oluyor mu acaba derdim kalbimin çarpmasını.
Ellerim yanardı tenimle beraber seni düşündükçe..
Bu düşünmelerim de çok olurdu.
Ellerim hep sıcaktı tenim gibi...

Şimdi unuttum sevmeleri.. unuttum seni
Beni unuttuğun gibi.
Sabahlar bayağı soğuk; güz de ondandır
Gözlerim kanlanmış, çok okuduğumdan
Kirpiklerim birbirine değmez, hastalıktan
Yanaklarım kızarmış, tansiyondan
Kuşlar neşesiz... sebebini bilmiyorum.
Odam dumanlı sigaradan
İçmem bilirsin sebepsiz
Artık sebebini buldukça içiyorum.

Bir zamanlar ben sana hayrandım.
Bakamazdım gözlerinin içine,
Sevdiğimi anlarsın diye
Telefon ederdim ikide bir aklımdan
Sen açardın.. ben konuşmazdım
İşe giderdim aynı sokaktan aynı kapıdan
Aynı merdivenlerden
Bir tatlıydı işe gitmek
Uzun yolda senli hayal kurmak
Oh artık hayal kurmaktan kurtuldum
Yollar yine uzun.. kapılar aynı kapı
Deniz yine dalgalı
İstanbul yine aynı İstanbul
Bulutlar uçuk
Martılar kırmızı gagalı
Gözleri boncuk

Bir zamanlar ben sana hayrandım.
Şimdi..şimdi değilim inan
Soğudum havalarla birlikte
Şiirler, müzik cabası
Burası İstanbul ayrılık kokar havası
Sesini duysam içime neşeli bayramdın
Bir zamanlar ben sana hayrandım.

3 Ekim 2010