Bir Zamanlar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Bir zamanlar...

Çuvala sığmayan mızrak gibiydin,
taşınırdın hep ellerde.
Şimdi,
Bozuk para gibi dolaşır oldun,
bir cepten diğer bir cebe.

Bir zamanlar...

Hep dumansız sabahlara uyanırdın.
Korkusuzca rüyalarından.
Şimdi,
Kabuslarının doruklarında,
Çığlıkların korkularında yuvarlanan,
çığ gibisin.
Zamanın ötelerine yaydığın hayallerine,
Haykırırsın öfkeyle yalnızlığını,
Sele dönen gözyaşların kavuşur oldu.
Bir dereden,diğer bir dereye.

Bir zamanlar...

Yumruklarında saklıydı,
kuvvetinin gölgesi.
Terleyen avuçlarında dinlenen,
güçtü arzuların.
Şimdi,
Sessizliğini taradığın izlerinde,
Yağmurlara hasret toprak gibi kurudu,
Çatladıkça yandı hep bağrın.
Sabır tohumlarının sancısı çöktü.
kıvrandığın zaman döşeğine.
Yalvarır ağlarken gözlerin,
Bir gidenden,diğer bir gidene.