Şimdi “bir zamanlar”diye anımsadığım odada
Soluklarım sırılsıklamdı teninin kokusuna.
Umutlarımız hep oynaşırdı dudaklarımızda
Aşk göğsünde bir çocuk, sevinci küçücüktü daha.
Sonra uzadı saçların simsiyahi kıvrımlarla
Islattı umutlarımı sırılsıklam karanlığa
Duygusal bir eksiklik buluyordum tüm kadınlarda
Şimdi ben her kadında, sırıl-sıklam sarhoşum sana.
Şimdi her gün biraz daha bekarım kadınlığına
Her gün biraz daha açım ve yoksulum varlığına.
Yaşantı hergün biraz daha buruk duyularımda
Bazen gözyaşı, bazen düş sigara dumanlarımda.
Ne olur dön artık! Hakkını verdik biz ayrılığa
Kavşaksız iki yol gibi uzanıyoruz boşluğa
Zaman akıp gidiyor aranırken dudaklarına
Kaynağını yitirmiş bir su gibi eğim boyunca.
08.05.1968 Serban
“Yalnızlık Gece ve Karlar” dan
Kayıt Tarihi : 21.7.2006 18:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!