Bir Zamanlar Şiiri - Ömer Uyanıker

Bir zamanlar gökyüzü hep bulutluydu,
İçime yağardı yağmurlar.
Beyaz bir kuşun kanadı kadar
İnceydi yüreğim.
Sevda denen şeyi bilmez,
Şefkat nedir? Tanımazdım.
Şiiri sevmez, okumaktan haz almazdım.
Bir zamanlar…
Çekingen, utangaç ve korkaktım.
Bir dikenin gölgesini yurt edinmiş,
Orada kıyameti beklerdim…
Sonra çıktı karşıma bir kız,
Aman Allah'ım kaşları yay,
Gözleri yıldız,
Kirpiği ok.
Ne ekmeği ne suyu arar oldum.
Yağmur yağan, mevsimlerden kurtuldum.
Güneş açtı içimde.
O kızın peşinde koşan oldum.
O hevesle ve o delilikle,
Dağları aşan oldum.
O sustu ben korkularıma esir oldum.
O bana seslendi, ben ona esir oldum.
Ateşe pervane olunur mu?
Pervane değil, divâne oldum.
İyi ki oldum.