Bir Zamanlar Şiiri - Kemal Berk

Bir zamanlar!
Ne idik, ne güzel yaşardık
Saşaalı, çok güzel bir hayatımız vardı
Herkes huzurlu, herkes mutluydu
Az ile yetinir, olmayana yetişirdik
Aramızda gòrünmeyen güçlü bağlar vardı
Sanki her yer güllük gülüstanlıktı
El ele gönül gönüle idik
Ne güzeldi o günler
Herkesler imrenirken bizlere
Oysa kızdırdımıştık yerli ve yabancıdüşmanları,
Kıskandılar sanki bizleri
Yürekleri öylesine yanmış ki, intikam için düştüler peşimize
El altından, bel altından vurdular
Karanlık yüzlerine, maskekeleri takıp, hileli yüzleriyle, sevgi seli gösterirken
İnandık tatlı dile, yalan dolu güzel sözlere, sahte gülücüklere
Zehiri, gece gündüz bal diye sundular bizlere
Düşünmeden içtik her gün, hemde kana kana
Bizleri yavaş yavaş öldürüp,
Benliğimizi kaybederken bilmedik nedenini
Öldüğümü ancak yıllar sonra fark ettim,
Hemde şu dünyada yaşarken
Çürümüş beyinler, çürümüş nesiller
Kol gezer oldu orta yerde
Şimdi kızıyoruz bu yeni nesillere
Hep birbirimizi suçluyoruz
Oysa uyuduk, uyutulduk, uyuşturulduk
Bir bir kaybettik değerlerimizi
Şimdi siz söyleyin, nasıl yanmıyayım, boşa geçen onca yıllara
Kimse kimseyi sevmez oldu, karşılığında bir şeyler almayınca
Selam versek, borçlu hissedar olduk kendimizi
El emin olmak, kimin haddine
Baba evlada, evlat babaya güvenmez oldu
İşini bilenler, aleni çalar olmuş, diğerleri vesikali, birazda kaşarlı hırsız
Çıplaklığa özenip, modayı yayar olduk.
Önce elleri, sonra kendimizi soyar olduk
Namusluyum desekte, gözaltından çok güzelmiş diye süzer olduk
Kardeş kardeşin etini yemekten zevk alırken, lafa, söze doyamadık
Dedikodunun adını, Paparazziyle değiş tokuş ettik, yutturduk hep millete
Toz pembe hayalleri şakalarla süsleyip, yalanları ne güzel yaydık değil mi?
Ne dersiniz?
Kemal'eren Kemal Berk
4.11.2020