BİR ZAMANLAR…
Bir zamanlar verilen her selamda,
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Dudaklardan dökülen her kelamda!
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Her bilinen ulu orta denmezdi,
Zehir olsa orta yerde yenmezdi!
Mumlar bile üflemeden sönmezdi,
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Alışırdık endamına boyuna,
Katılırdık düğününe toyuna!
Düşman bile düşürmezdi oyuna,
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Bilinirdi derdi, hüznü, tasası;
Sorulurdu genci, yaşlı, hastası!
Bulunurdu mutlak gönül ustası
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Yeri gelir yücelerden aşardık,
Yeri gelir enginlerde şaşardık!
Yeri gelir minderlerde taşardık,
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Yağmurlarla yıkılmazdı deremiz
Tufanlarla sarsılmazdı yöremiz!
Boranlarla bozulmazdı töremiz,
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
Pîr-i Fâni, töre var ki, yasaydı;
İnsan olmak yürekteki tasaydı!
Değişmezdi dünya alt üst olsaydı,
Adap vardı, erkân vardı, yol vardı!
MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
19.02.2019 – İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 20.2.2019 21:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!