Bir zamanlar Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Bir zamanlar
boz bulanık sisler sarardı ortalığı..
Bakardım penceremden, garip, gerip dışarıya
ve İçime çöreklenirdi garipliğim
boynum bükük baktıkça..
Sonra bir şeyler, karalardım camın üstünde
garip, garip düşünürdüm..
Ve dışarıda karlar ince, ince yağardı da.
üşürdüm, üşürdüm yalnızlıktan.
Üşürdüm serçe misali, yalnızlığıma ağlarken…

Ortada tenekeden bir soba
o da bir türlü yanmazdı çok zaman saten.
of, of ne çekilmez yıllardı bir bilsen..
Hiç uyku tutmazdı, uzun kış gecelerimde,
Ve tavan ve sonra duvarlar yıkılırdı, gelirdi üstüme
yıkılır gelirdi de, üstüme, üstüme
dışarıda karlar yağardı
Seni en çok o karlı gecelerde düşlerken
ben…

Hala içimi acıtır, o günleri hatırlasam.
Ne zaman ansam/ içim acır ve bir of çekerim derinden.
Garipleşirim ben./ tıpkı o günlerdeki gibi
Garipleşirim ben de.
anıların ağırlığı çöküverir yüreğime
İçim üşür irkilirim, vücudum terlerken…
Geçen günler geçen yıllar gelir geçerken önümden
Acırım kendime, acırım geçmişime
Acırım ben acırım, acırım kendime de,
Yine de ben, o günleri o yılları özlerim
gözyaşlarım
yüzlerimden süzülürken.

A.Yüksel Şanlı er
11 Ocak 2012-01-11
Antalya