Bir Zamanlar Şiiri - Hüseyin Atacan

Dipdiri elleri vardı bir zamanlar
Hayat doluydu gözleri
Düşünürdü bütün insanlar gibi
Geçmişi ve gelecek günleri

Mektuplar yazardı sevdiklerine
Hasretten satırlar dizerdi ak kâğıtlara
Doğan güneşlere sunardı dertlerini
Teselli arardı yalnızlıklarına

Bir gün bu uzak kentte yorgun,
Tükenmiş bir halde buldu kendini
Doktorlar dolanıp durdu başucunda
Sahibi belirsiz eller gezindi
Takatsiz vücudunda...

Ne ilaçlar fayda, ne zaman şifa getirdi
Ateş saçan gözleri aniden sönüverdi
Ve sonsuza giden yolda ölüm;
Çılgın yağmurlar gibi göklerden
Üstüne iniverdi...

Buzdan bir sessizlik sardı duvarları
Sanki bir perde çekildi aydınlıklara
Ve biri daha dünyayı bırakıp gitti
Ona rağmen, ondan çok uzaklara

04/09/1976
Erzurum