Bir zamanlar Şiiri - Sadettin Özbay

Bir zamanlar;
Canım, kanım kız kardeşim vardı.
Kendisi ablamdı.
Hâlâ da ablam hâlâ da.
Benden uzak
Uzak ama mutlu
Mutlu olur inşallah.

Ben onun küçücüğü
O benim, o benim her şeyim,
Her şeyim hâlâ.
Birbirimizi çok severdik
Çok sevdiğimizi birbirimize belli etmezdik
Ama yine de birbirimizi çok severdik.

Her sabah kalkınca
Ben ablama, ablam bana bakar,
Birbirimize günaydın bile diyemezdik.
Çünkü ikimizde birbirimizden beklerdik
Hâl hatır sormayı, günaydın demeyi
Anlayacağınız kadar
Ufak, ufacık bir gururdu aramızdaki.

O, gitti.
Gitmedi ama biraz sonra gidecek
O beni her zaman sevdi
Sevdi ama yine sevecek,
Sevmeye devam edecek.
Hayatımda ilk defa,
Bir mutluluktan:
İçim acıyor, yanıyor, kan ağlıyor
Ama 'ne fayda? '

Belki de sevinmem gerekiyor biliyorum
Seviniyorum ama belli edemiyorum
Belli etsemde ne kadar bilemiyorum...

Bi'tane ablama...