Bir zamanlar Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bu şiirin hikayesi şöyle,öncelikle değerli şair Ahmet muhip Dranas,ın ünlü Fahriye abla şiirinden aldığım ilham ve benzeri bir şiir yazma hevesimden oluştu... Pek tabiiki benim şiirim samimi ögeler taşısada,acemice yazdığım, anılarımın, duygularımın dizelere döküldüğü bir şiir. Yetmişli yılların Ankarasının bugünkü gibi,hatta daha da şiddetli kışların hüküm sürdüğü,o yılların modasının günümüzde ne kadar,garipsenebileceği düşünülürse, en çok biz kendimiz olaydan mizah çıkarabiliriz..Kısacası bir nostalji yaşarken,benim çağımda olanları düşündürüp gülümsetebilmek.Yanlız burdaki kadın figürü,çalışan modaya uygun giyinen biridir de şimdiyse o giysileri gülünesi kıyafetler olarak düşünmekte,kendisiyle, ve o günün modasıyla hafiften dalga geçmektedir... Ankaranın merkezi mekanlarında,yollarında kışın azizlğiyle,araçların yolda kalmasıyla binbir zahmetle yaya olarak,herkesin evine gitmek mecburiyeti vardır..Vardır da, arkadaşlıklar,kış platformunu ısıtan kestane kebab satıcıları,gençlerin karda kayıp düşen insanlara gülerek,ortamı ısıtma çabaları, bütün o mağduriyeti eğlenceye döndürebilecek ve hatırladıkça,aradan geçen onca yılın buruk özlemiyle hissettirdiği duygular. Değerli şairin Erzincana giden komşusu Fahriye ablasıyla Nimet abla ayrı kişiliğe sahiptirler.Fahriye abla güzeldir,çekicidir aynı zamanda fettan,rahat tavırlar segileyen biridir.Şiiri öylesine güzel kılan ve bugün yazılmış gibi güncelliğini koruması şairin samimi dili yanında,Fahriye ablanın şen şakrak komşuluğundan alınan hazzın ve ona duyulan hayranlığın dile getirilmesidir.Ezcümle şaire, şiirine Nimet ablanın gençliğine,o yılların Ankarasına,ve modasına bir bakış, bir selam ve değerli bir şairin dediği gibi belki de vefa,dır.Şiir yazmak ne kadar zor ise,konusunu,hangi duygularla yazıldığını açıklamak ta bir o kadar zor sevgi,saygı,şiirler, barış sizlerle olsun......