Bir Zaman Şiiri - Fatih Hüseyin Nanelidere

Bir ayaz, bir kış,
Bir korkunç yalnızlık.
Karanlıklarda bir sade ses...
Ay yorgunu bir hasret çilesi
Ay kadar soğuk ve titrek,
Ay kadar yanlız ve hain.
Gölgesiz düşer toprağa,
Sırtında bir hançer yarası.
Korkusuz sahillere bir güçlü burukluk,
Varılmaz yolların enginliğinde,
Bir sarsılmaz çınar.

Hani vardı ya; o şarkı
İki yakanın şarkısı.
Gül vakti ayrılan
İki şehrin nağmeleri
Notalar es vururdu
Yorgundular
Çünkü balıkçılar istakoz avında ve tuzlu sudaydılar

Bir akşam üstü kar yağar,
Yüreğime kor yağar,
Beynime sen yağar,
Ömrüme son yağar.

Hayalleri denizlere verdik
Üstümüzde martılar
Karşı kıyının çoçukları
İki hasret yitik kalp
Bir sancılı doğuma doğru
Yürekleri buz kesik
Elleri kor yangını
Buzdan bir ülkenin sensiz çoçuğu

Karanlıklar ve pislik
Bir çöplük fahişesi
Ve falcı çingene
Limana sis çökmekte
Fahişe müşteride
Falcı alemde
Beynime kadar afyon
Dizime kadar lağım

Kan, irin ve leylak
Bir adım, belki bin adım
O kadar yakın ve uzak
Korkusuzca, cesur ve mertçe; 'Hain'
Zıt bir karmaşa
Melankolik bir sarhoşluk
Bir hoşluk
Az ötede bir boşluk
Yüreğine kadar sonsuzluk

Köpek sesleri, kapı gıcırtıları
Sınıfsız ve yıldızsız bir otel odası
Baştan başa kör karanlık ve pislik
Yüzsüz bir yırtık
Ve biraz kıytırık
Neon ışkları
Kör karanlık
Ve biraz yalnızlık...