Bir Zaman S-59 Şiiri - Bekir Karaçam

Ey benim sevgili güzel meleğim,
Sevdalanmış idin, bana bir zaman.
Nasıldı fermanın, neydi dileğin;
Bende tutulmuştum, sana bir zaman.

Hasretine yandık boş hayallerin,
Feryadın dinledik şu bülbüllerin,
Aramızda karlı, buzlu yolların,
Demini anlattım, sana bir zaman.

Puslu yoldan korkmam demiştin hani,
Sevda ateşine düşürdün beni,
Açtın ki o güzel yanağı teni,
Sar beni demiştin, bana bir zaman.

Bu sözüne uyup konuğun oldum,
İşte ilhamımı ben senden aldım,
Seni konağında yalnızca buldum,
Derdin nedir dedim, sana bir zaman.

Şöyle bir ah edip derdini döktün,
Sevmezsin sen diye çileden çıktın,
Yalvardın yakardın, boynunu büktün,
Sev beni demiştin, bana bir zaman.

Hesap etmedin ki işin sonunu,
Hep hayıra yordun aşkın dününü,
Akıttın gözünden sevda suyunu,
Gel ağlama dedim, sana bir zaman.

Nara yaktın şu gariban yiğidi,
Bilmem kimden almış idin öğüdü,
Gönderdin karalı, puslu kağıdı,
Gör beni demiştin, bana bir zaman.

Bıkıp usanmadan mektuplar saldım,
Dertliyim, sazımdan öğüdüm aldım,
Sonunda arayıp izini buldum,
Kaderi okudum, sana bir zaman.

Dertlerimi döktüm dilek taşına
Geçirdim yılları boşu boşuna,
Uzattın elini Çam Aşık’ ına,
Al beni demiştin hani bir zaman.

S-59