bilinmeyen bir zamanın
çehresine düşen korku dolu anlarda
düşündüm seni
yalnızca düşündüm
ve
oturdum bir ayağı kırık tahtın başına
sonra sardı etrafımı sensizliğin köleleri
her şey durdu o an
...ve ertelendi duygularım yaratılmamış bir dünya’ya
sonra
bağırdı birden içimdeki çocuk
beni özgürce öldür diye
köleler sustu
ses sessizliğe doldu
ve yaşlandı zaman
çocuk arkasına bakmadan gitti
başlamamış bir savaş o gün yenilgi ile bitti......
Kayıt Tarihi : 12.11.2012 14:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!