Bir Zaman Ki... Şiiri - Ulvi Ziya

Ömre yazık; vicdan çizik, her şey sahte ve bozuk…
Bu saf temiz yüce dinin; bir adı kalmış, yazık…
Mayınlanmış tarlalarda yürür gibi şaşkınız;
Cesaret yok, tedbir hiç yok; her işimiz aymazlık…

Zorbalar arasında esir gibi titreyerek
Her nâmerde sen ağamsın sen paşamsın diyerek
Dar bütçeyle gıdâ alıp zehir/zıkkım yiyerek
Yaşamaya çalışırız; her şey pahalı, kazık…

Derin,durgun su gibiyiz; sâkin gören küçümser…
Başımızda bora olur, poyraz misâli eser…
Bin bir türlü desîseyle kısmetimizi keser…
Nâdanlar hiç kıymet bilmez, kadrimiz bir namazlık…

Hayat denen yolculuğun başı sonu pişmanlık…
Ortasında sonsuz çaba; hâsılı,perişanlık…
Mazlum olup sürünsen; zengin,kudretli görünsen
Filmin bir defâ çekilir,gerisi loş karanlık…