Bir zaman gelir ki! ... Şiiri - Turgut Ç ...

Bir zaman gelir ki
Kış yaz
Bahar sonbahar
Sonbahar ilkbahar olur
Eskiden kar yağardı Ankara'ya
Ulucanlar'dan geçemezdik
Lastik çizmelerimiz bile su alırdı
Yenidoğan'dan Kale'ye çıkmak çok zordu
Çocuktum
ufacıktım
okulum Atpazarı'ndaydı
Sonra Demirlibahçe'ye taşındık
Artık merdivenler yoktu yolumda
Ama Ulucanlar yolu vardı
Daracık daracık sokaklar
Bir at arabası bile zor geçiyordu
Çile bülbülüm çile diyorduk Ulucanlar'da
"Daha dün annemizin
Kollarında yaşarken
Çiçekli bahçemizin
Yollarında koşarken
Şimdi okullu olduk
Sınıfları doldurduk
Sevinçliyiz hepimiz
Yaşasın okulumuz" diyerek gidiyorduk okulumuza
Mevsim kış
Diz boyu kar
Lastik çizmelerimiz su alıyor
Ayaklarımız donuyor
Ve biz okuyorduk
"Uyu uyu yat uyu"
Alfabemiz elimizde
Gaz lambası odamızda
Okuyorduk
Fırtına, tipi demeden
Tir tir titreye titreye okuyorduk
"Neşeli ok ki genç kalasın" türküsü düşmezdi dilimizden
Bir zaman geldi
ilk okul bitti
Orta okul sevdası yüreğimizde
Buğday çimi oldu
Bu kez Ticaret Lisesi yolu göründü bize
"Çile bülbülüm çile"
Git gel Konya altı saat
Zamanın değerini bilmeden gidiyorduk
Bir zaman gelir ki
Duvarlarda orak çekiç resmi
Moskof şiiri okunurdu
gür sesler inletirdi salonu
ama dinletirdi
Büyüdük delikanlı olduk
"Dağ başını duman aldı" marşını söylerdik
Sonra "Harbiye Marşı"
Ve "Onuncu Yıl Marşı"
Sonra da aşk şiirleri söylerdik
"Dil Tarih Coğrafya Fakültesi" mekanımızdı
Salonda üniversite öğrencileri
Alkış...alkış...alkış...
Hey gidi günler hey
yaşlandık
gençler bizi görünce
moruk hoca geliyor derlerdi bize
Bilmezler ki yaşlının gözlerindeki ışığı
Yaşlının gözlerindeki ışık

Dünyayı aydınlatır

O ışık insan beyninde doğan güneştir

O güneş aydınlığın sembolüdür

Yaşlı deyip geçmeyelim

Yaşlı geçmişteki anılarını anlatır

O anılar başlı başına bir kitaptır

Yaşlı canlı bir kütüphane sayılır

Yaşadığı yıllarda canlı kütüphane diye anılır

Ölünce kütüphane yok olur

Öyle değil mi güzelim

Evet öyle

Koridorda dolaşırken gözlerindeki ışık

Ne yazık ki öğrencilerin gözlerinde ölüyor

O zaman akla yaşlının artık ölüme koştuğu geliyor

Bir zamanlar yokluk acısı çekerdi

Çocuktuk
ufacıktık
Kar demez
kış demez
tipiye aldırmadan okula giderdik
Şimdi öğrenciler başka dünyada yaşıyor
Kimi okul sevdasında
kimi aşk
kimi de kendini beğenme sevdasında
Güneşin ısıttığı
aydınlattığı şu dünyada huzur yok
barış yok
ama para çok
Dostum diye yanına yanaşan
fırtına gibi esiyor
Dost diye sırtına biniyor
sessizce gagalıyor insanı
Su uyur düşman uyumazmış
o hiç uyumuyor
bekliyor zayıf gününü
Her yüzüne güleni dost sanma
Bir tutam ot için deve yuvarlanır uçuruma
Bir kuru ekmek için ölüm güneşi doğar
Çıkar peşinde koşan
bir zaman gelir ki
deve gibi uçuruma düşürür seni
Derler ki hiçbir kötülük karşılıksız kalmaz
Öyledir ama...
Bir zaman gelir ki
süte su karıştırırlar ama
Mihnet ile can verirler
Emanete ihanet edenler
elbet bir gün acı çekerek can verir
Suçlu suçsuz olur
suçsuz suçlu
İnsan mı eşya mı bilinmez
böbürlene böbürlene yürür hep
Bir zaman gelir ki
sanat altın bilezik olmaktan çıkar
değeri giderek eksilir
Komşu hakkı
konut hakkı ulu haktır
saygılı olmak gerekir ama
Köşklü gemi yan yatıp batarsa
insan da öyledir
Eski düşman dost olmaz
olsa da dürüst olmaz
Evsiz ve kentsiz yaşamak ne kadar zormuş
parasız
pulsuz
Bunları düşündüm bugün
bir zaman gelir ki
ümit kapısı açılır
bir zaman gelir ki keder
İçine düştüğü felaketi yaşayınca
vurur başını taşa
Geçen gün caddede bir çocuk gördüm
herkesin basıp geçtiği ekmeği yiyordu
İki ayaklı mahluklar da gördü onu
Bir zaman gelir ki
bir takım fitneler olacak...
olacak...
olacak...
olacak eminim
Şeytanın partisine üye olanlar da olacak tabiii
Ey evlat! Derdini kimseye söyleme.
sevine sevine lahavle çekerler
Yüreğinde kalan tek şey ışık olsun sevgi
siz bilmesiniz biz çok çektik
tahtakurusu
bit
pire vardı
Ne ekmek vardı
ne su
ne de özgürlük
Bir zaman gelir ki...
gönül acısı yüreğinde yangındır
gönül gözleri güneş gibidir
O insanın yüzü, ruh güzelliğinin aynasıdır
bir zaman gelir ki...
biri çıkar, taş atar başına
Öyle bir dünyada yaşıyoruz
Dert çekene göredir
Evlat! Yaralı kalbin dumanından sakın
kalp yarası gün gelir uç verrir
Kimseyi kırma, incitme
ah alan onmaz
Bir zaman gelir ki
Zulmün güneşi doğar
şefkat
merhamet
sevgi hak getire
Zulüm görenin ahı zulmedene hayretmez
Bir zaman gelir ki! ...