Bir Zaman Şiiri - Fazlı Akkuş

Bir güz dönümü varlığını arıyordu ruh
Şekillenmemiş duygular içindeydi zaman
Hayal kendini bulamamıştı hayat çöplüğünde
Yaprakların alkışları arasında ağlıyordu bahar
Yaz nura hasret kalmıştı hasret akşamında
Sevgi hainliğin göbeğinde kıvranıyordu
Bir çocuk, bakıp resmine ağlıyordu
Sonra sokakları sardı çığlıklar
Gecenin gölgesinde kayboldu hıçkırıklar,
Sabaha karşıydı...
Kaybolan sevdaya ağlıyordu başak tarlaları
Kuşlara söyleyecek bir şey kalmamıştı
Oysa hayat yine aynıydı...
Aynıydı suçlar,
İhanetler, yolsuzluklar, sonsuzluklar aynıydı
Suya ait bir mektup düştü seher vaktine
Muhtaçtı çöl kurağında Mecnun Leyla’ya
Seraplaşmıştı hayat. Ferhat dağ başındaydı
Sonra olan oldu işte bildiğimiz gibi
Bilmediklerimiz milyonlarca yıl uzaktaydı
Fakat, süren hâlâ aynı kavgaydı.

2000 Kocaeli