Bir zalime eğilir çiçekler utanarak!

nasıl kıyarsın en saf halimle duruyorum kapında
bu kadar kolay mı harcamak benden kalanları
buruşmasın diye koynumda sakladım bu çiçekleri
yağmurlar yağıyordu bu şehre, ben sana koşuyordum çocuk sevinçleriyle,içimde seni büyütüyordum uyurken şehir

yollar değil sen ihanet ediyorsun bana
şarkılara küs değilim,zehir kusuyorsun farkında olmadan
hak etmediğin bir günü yaşıyorsun.kirleterek herşeyi
mezar seni beklemekte sabırsızca,en çirkin günah oluyorsun şimdi!

nasıl,nasıl,nasıl sevmişim seni
utanıyorum yüreğim ihanet etmiş gibi bana
oysa güllerle en güzel baharla,en temiz haliyle büyüttü annem beni,kendini tüketerek!
sor bakalım hak ediyormusun beni,sevgime değermisin

anne olacaktın,nice güzel çocuklar büyütecektin
sevdalara renk verecektin,mutluluklara ortak,yaşama ses verecekti yüreğin sabırsızca
dünya senden kalanlarla dönmeye ve anlam bulmaya devam edecekti
bir hayalin bititği yerdeyim şimdi gözyaşlarım kimsesiz akşamlara selam olsun sevgilim!