serzenişte bulunuyordu
bir güzel madam
hiç yüz vermiyor diye
sevdiği adam
oysa bu adam
kimlere gönül kaptırmış
nicelerine yüz vermişti
güzel çirkin demeden
kimleri sevmişti
gün geçtikçe
duruma kahroluyordu
bu güzel madam
nerden bilebilirdi ki
yüzsüz kalmıştı adam
sonunda anladı ki
herkeslere yüz vere vere
yüzsüz kalmıştı adam
boş yere yüz beklemişti
umduğunu bulmayan madam
istese de yüz veremezdi
zira yüzsüzdü adam
boş yere üzülmüştü
sevgili madam
bre yüzsüz adam! .
Muzaffer YıldırımKayıt Tarihi : 9.2.2015 18:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!