Bir Yuva Yıkılıyor Şiiri - Hamiş Mustafa

Bu gün arzuhalcıya gittim,
Selam verip içeriye girdim,
Masa başında ağlıyanları bildim,
Bir yuva yıkılıyordu.

Üzgün üzğün oturup onlara baktım.
çebimden siğaramı çıkartıp yaktım,
Onlara dönüp baktım,
Bir yuva yıkılıyordu.

Gözler birbirine bakmıyordu,
Daktilonun tuşları yuva yıkıyordu,
Yıllarça yaşanan bir ömür bittiyordu,
Bir yuva yıkılıyordu.

Ne hayaller kurmuşlardı bu yola,
Geçen günler geride kala,
Hakim beyin yanına vara,
Bir yuva yıkılıyordu.

Yapılan şiddet,parasızlik bir yana,
Ne gerek vardı yapılan buna,
Baş koyduğumuz yastık boşuna,
Bir yuva yıkılıyordu.

Mustafa sordu yaşananlar boşuna,
Yazık değilmi yıktığın yuvana,
Kimsenin gelmesin başına,
Bir yuva yıkılıyordu.

22 HAZİRAN 2012 yılı günlerden pazartesi günü arzuhalçı dostum arkadaşım abimi ziyaret için gittiğimde gördüğüm bu olayı yazdım.