Bir Yusufçuk Gördüm Şiiri - Emine Akkurt

Mayın tarlasına düşmüş bir mülteci var içimde.
Vazgeçmiş likler, esrik düşler, yıkılan umutlar ,yığılı heybemde.
Adım atsam ölüm, gökyüzü özgürlük şarkılarıyla inliyor.
Ben ise bitmiş liğin vazgecişlerin son demindeyim.

Aklım yüreğimi sorguluyor ,gözaltı hücrelerinde.
Hangi hayalin izleri getirdi beni buraya.
Mayına basana kadar oysaki elimi tutuyor du.
Acı bir sessizlik sarıyor ruhumun izbelerini.

İki damla gözyaşı dökülüyor, Tüm inanmışlığıma.
Elma kokusu alan çocuk kadar masumum oysaki.
Bir oyuncak bebek gölgesi düşüyor benliğime.
Bilyelerim ayaklar altında eziliyor.

Bir ülke vardı hayalimde, şehrinde huzur ,Aşk naraları olacaktı.
İçimde korku ,kaybetmişliğin kabulünü ilan ediyorum şimdi.
Bir Ahmet Kaya sözü mıh gibi alnıma çalıyor,
İnanmayacaktınnnn "İki Gözümmmm."

Sağ ayağım mayının tam üzerinde,
Babamın hüzünlü yüzü dikiliyor karşıma.
Anlıyorum konuşmasada söylediklerini.
Hani sen akıllısın ya kızım;
Neden izin verdin seni bitirmelerine diyor.

Ruhumun zerre zerre parcalandığını hissediyorum.
Geri adım atsam ölüm,ileri gitsem ölüm.
Çaresiz sorgularda bırakan tüm güvenmişliğime lanetler okuyorum.
Elini uzatanın hiç mi suçu yok ulann.

Gri bulutlar tepeden bir bir aralanıyor,
Güneş tüm ışığıyla yüreğimde ki maviyi selamlıyor.
Bir yusufçuk gölgesi vuruyor toprağa,
Kanat seslerini duyuyorum.
Biliyorum ki ben bir kere ölücem,beni buraya getiren her kimse hergün.

Yüreği kahpe olanlar utansın "İki Gözümmmm "