Bir yürüyüştür Sevmek

Sevmek, Bir gece vakti açılmış dua gibidir,
Karakoç’un izinde yürüyen bir kalbin
hiç durmadan kendini aramasıdır.

Bir tek satıra sığmaz bazen,
Bir tek özlemle taşar defterden.
Ne Mona Roza olur herkes,
Ne de herkes susarak sever
o derinlikten…

Sevmek; Kavuşmayı değil,
anlamayı göze almak demektir.
Bazen bir şiir gibi yaşamak,
Bazen susarak en çok şeyi söylemek…

Ve en çok, bir kalbin
dirilişe meyleden sesini
duyabilmektir.
Sevmek, işte odur:
Kalemi susarken bile
yürümeye
devam etmektir.