Bir Yürüyüş Eylediler Çicekler Şiiri - Y ...

Acı bir hikaye ,güzeldi Mehmet bey...

yanınızda size benzeyenler vardı evet ama onlar sislerin içinde kayboldu taşıyamadılar sizin gibi pankartı sıkıca tutamadılar ama onlar hala sislerin içinde belki.sizin dünyanız çiçeklerle dolu.bu güzel anlatımınız için teşekkürler .

'Gönlü kirbaçlayan esintiler yok
Uçusan kelebekler gözükmüyor havada.
Yalnizca kayniyor kanimda bir serüven
durdurulmasi olanakli olmayan bir askla... '

Mehmet bey, memleket hasreti şiirinize epeyce yansımış. Sanırım pankartınızda 'Evimi özledim ' yazıyor. Kapımız açık.
Derin dostluk ve saygımla.

Baştan başa renk çiçek, anı, resim... nasıl bir şiir bu.nasıl bir yürek bu... . ne güzel anlatım.. saygılarımla..Perinur Olgun

Yüreğinize sağlık, çok etkilendim şiirinizden... Benden tam puan... Selam ve saygılarımla...
Nurten ABA

duygu dolu dizeler....tebriklerimle..sevgiler..

güzel şiirine tebrikler dostum

Gelip basima dikiliyor ön saftakiler
Konusmuyorlar hiç, dilleri yok sanki
Sanki 'dilsizler' bunlar.

O dilsizlere dil olmuşun dost...
VE
Sel olup çağlamışsın dostum...
Tek kelimeyle harika bir çalışma ....
Yüreğine sağlık...SAYGILAR

“elvan elvan gönül pınarları,”
….
“Soguk pınarlar neden
benden
bu denli uzak,”
….
“Gelin alayları gibi beziyorlar tepeleri,”
…
“Uzaklarda dereler
Derelerden sular akıyor mu
bilemiyorum.
Uzaklarda tepeler
Tepelerin ötesinde ne var?
Tepelerin ötesi kış mı, bahar mı
seçemiyorum... “
….
“Esiyor rüzgar serinleterek efil efil,”

Yukarıya alıntıladığım dizeler şiirin halk türkülerini çağrıştıran imgelerini içeriyorlar.
Fakat aşağıya alıntıladığım dizelerin içindeki imgeler ise toplumcu gerçekçilikten beslenmiş yeni söyleyişler barındırıyor.
Şiir bu biçimiyle eski (gelenek) ile yeninin (çağdaş) harmanlanması gibi. Birbirlerini reddetmeden tersine birbirini besleyerek şiire güç katıyorlar….
…
“sürekli hedefini döven bir namlu gibi menzilinden... “
…
“Ama pankartım elimde
Yirmilik bir çivi gibi
mıhlamışım pankartımın sapını yere.
Güneş nerede”
….
“Dalgalanıyor saçları denizler gibi
Ateşler yanıyor alınlarında
Dökülüyor gözlerinden ışıklar yıldızlar gibi...”
….
“Dalgalanip uçuyorlar güneşe dogru akın akın”


aşağıdaki dizeler şairin ve okurun üzerinde düşünmesi gereken içeriği ile şiirin omurgalarından biri.

““Peki nereden gelip nereye gidiyorum ben,
Ne zaman çıktım yola
Ve ne zamandır taban tepiyorum ulaşmak için
tılsım çiçeklerinin esrarengiz yurduna? .. “

…
“Neden kaldırıp başımı
bakamıyorum gözlerinin içine?
Suçlumuyum yoksa onlara karşı?
Düşünüp bir yanıt bulamıyorum.
Neden sıvışıp gitti benimle yola çıkanlar?
Ben niçin koydum serimi bu yollara?
Ben niçin teptim bunca tozlu yolu?
Niçin
onları selamlamak için
kutsal bir bayrak gibi taşıdım kollarımda
elimden hiç yere düşürmediğim pankartı? ..”

Elbette düş kırıklıkları yaşamış her insan gibi insani soruları sorup, teslim-pişman olmak yerine şiirin son dizeleri olan;

“Bir demet gül oluyorlar, bir demet kızıl karanfil...”

dizeleriyle kavganın sürdüğünü, süreceğini imliyor.

yüreğine ve duyarlılığına sağlık.
dostlukla

' Niçin
onlari selamlamak için
kutsal bir bayrak gibi tasidim kollarimda
elimden hiç yere düsürmedigim pankarti? ' diye soruyorsunuz ya hani...doğru yanıtını siz bilirsiniz elbette ama düşünsenize siz de ezip geçseydiniz ne kalırdı geriye...bir tatlı serzeniş sezmeme karşın hakettikleri ilgiyi ve yüceliği elinizden geldiğince verdiğinize dair inancımla bu anlamlı şiir için dünyanın tüm çiçekleri adına teşekkür ederim...kalın sağlıkla ve dostlukla...