Bir Yürek Rüzgar Bekliyor Şiiri - Meltem ...

Koyu bir karanlıkla kuşatılmış bir gece, ay buluta girdi
İsli bir fener ışığında tepeleme çığlığım ben
Dışarısı şakağında kurşunla boyumca kara teslim...
Çığ gibi uçurumlardan yuvarlanan bu lanet zulmün
Tam orta yerinde kardelenim var...

O yüzden isterim ki; bu çığ bulsun beni!

Toprağın bu yeni renginde kar, beyaz bir buğu gibi
Dondurucu soğuğun ayrılık ikliminde bir fısıltıyım ben
Yüreğim en çok kendini kanatan bir hançere teslim...
Örsünde dövülen bir aşkla alevleri göğü bulan bu şehrin
Tam orta yerinde çocukluğum var...

O yüzden isterim ki; bu yangın tutsun beni!

Gurbete büyüyen ömrümde kar, sanki ağrılı sular gibi
Düşlerini hayattan sakınan mavi bir uykuyum ben
Ellerim gitgide kabaran toprakta susan bir mayına teslim...
Yürek vuruşlarını bir nehirde uyutan bu doludizgin selin
Tam orta yerinde sevinçlerim var...

O yüzden isterim ki; bu sel akıtsın beni!

Usulca saklandığı barınağında kar, güneşin yorganı gibi
Dargın çocuklar gibi barışmaya hazır sağanağım ben
Gözlerim sabretmeye tahammülsüz uzak yollara teslim...
Tüm ışıklar sönünce gölgemi göreceğin bu amansız serinliğin
Tam orta yerinde düşlerim var...

O yüzden isterim ki; bu ayaz yaksın beni!

Tomurcuğunu ayaz çalmış dalın efkarında kar, usul bir özür gibi
Sesinin sustuğu yerde küllerini savurmuş bir uzaklığım ben
Küllerime gitgide sokulan yangın suskunluğuna teslim...
Seller ve yangınlar arasında yorulduğumu bilemediğim bu yürüyüşün
Tam orta yerinde seni bekleyişim var...

O yüzden isterim ki; bu yorgunluk tüketsin beni!

Sessizce dilimden şiirler düşüren kar, rüzgardan bir kuş gibi
Rüzgarın esmediği yerde son kıvılcımını yitiren bir yığınağım ben
Törpülenen hasretinden çiçekler büyüten rüzgar fırtınaya teslim...
Uğruna kasırgalar büyüttüğüm gözlerine sokulan bu vakitsiz ölümün
Tam orta yerinde bitmeyecek hasretim var...

O yüzden isterim ki; bu ölüm alsın beni!

Ay sustu, buluta girmiş çıkacakmış ne gam...
Rüzgar sustu...
Karın seranatı bitti.