Bir yürek öldü
Can vermeden Azrail’e
Bir beden çürüdü
Daha konmadan kabrine
Bir güneş battı
Daha ufukta parlamadan
Bir yıldız kaydı
Semada yerini almadan
Candı canandı
Bu güne ermeden
Bir tatlı gülüşe kandı
Gülmek nedir bilmeden
Hani derler ya
“Mezara kondum daha ölmeden”
Bedenin yüreğe isyanı
Bir acı gülüş kaldı bu sevgiden
Y.Tarihi 19-04-04 Saat 17-50
Salih ÖZALAŞAN
Kayıt Tarihi : 19.4.2004 18:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
GÜNAY AKTAĞ.
Bir acı gülüş kaldı bu sevgiden
...
zaman geçtikçe acının tadı kalmaz inan....
yürek acısına zaman en iyi ilaç...
acı geçer zamanla..
ve
geride kalan sadece gülümseme.....
ama şiir çok hoş...
tebrikler yürekli yüreğinize...
dostlukla :)
Hür...
Ask insani acaba kac kere ölmeden mezara koyuyor? Yürek yanginini, acilarini, ölümlerini ve Anka Kusu gibi yeniden ve yeniden dirilisini yasamiyor muyuz? Sevda insana neler yasatmiyor ki? Siiriniz beni düsündürdü sayin Özalasan, yüreginize saglik.. Sevgilerimle, Samanyolu
TÜM YORUMLAR (5)