Bir Yürek Ektim Şiiri - Bahar Gülşen

w

Bir yürek ektim bahçeme,
demirden duvarı, tunçtan tavanı vardı.
Tuğlaları bembeyaz bir kandı.
Toprağı Paris’ten,
gerisi bir sevişmeden kaldı.

Tırnaklarımla kazdım toprağı,
Ve bir yürek ektim,
tohumunda ayrılık vardı.
Filizinde gözyaşı, sancı...
Meyvesi tam bir romandı.

Ektim o yüreği işte! ..
Can suyunu kanımdan kattım.
Gübresini yasak bir aşktan attım.
Bir asırlık çınarın gölgesini,
güneş avından dönen avcının sesini,
bir de yasak bir aşkın son demini,
bıraktım..

Yalnızlıkla büyüttüm yüreği,
susuzlukla...
Zaman zaman imkansızlıkla,
sabırla büyüttüm yüreği.
Bir kış, bir yaz, bir de sonbahar gördü,
bir yaprak açtı,
bir çiçek...
Çiçeğinde bir terkin tohumu vardı.
Bir ana rahminde isyanın sesi,
bakıra çalan gök yüzünde karın esamesi...
İlk bahar gelmeden,
bir bahar görmeden soldu yürek.
Ve... bir daha açmadı çiçek...