Bir Yurdu Olmadı Bu Yalnızlığın

karala
sigara yanığı
umutlarım fahişe
satırlarım piç....

hiç...
bir yurdu olmadı bu yalnızlığın
kalbim söküldü yerinden
hiç izlerini kazıyım derken...

yaşadıkça
çekilir gecenin mürekkebi
tutanaklardan silinir sahilim
isimsizliğimle sevdiğim
uykusuzluğumun eski mirası sevgilim
susuzluğum,suçluyum...
batık bir şehirde söndürülmüş fenerlerim...

kayıp...
şehvetli aynaların lisanına sırlanmış
çoğul ölümler
soykırımlar kadar adil
ki suçunu anlamadan
bir tarihin kırbaçlanmasından düştüm
ellerinin terine yüzümü sürüyorum
yüzsüzlüğümü...

öyle ki bu kadar yüzsüzüm...