Bir Yunus Geçti Dünyadan

Bir Yunus geldi dünyaya;
Gönülleri gördü gitti.
Memur olmuştu ihyaya;
Yuvaları ördü gitti.

İhsân deryasında yüzdü
Ne kalp kırdı, ne de üzdü
Gönlünün gözünü çözdü
Aşk atını sürdü gitti.

Resül izinden yürüdü
Halkı peşinden sürüdü
Gözlerini yaş bürüdü
Dosta selâm verdi gitti.

İlme adadı ömrünü
Cihana yayıldı ünü
Dostça verdi öğüdünü
Yaraları sardı gitti

Şiirde bir çığır açtı
Kibirden, gıybetten kaçtı
Derviş oldu, sevgi saçtı
Kalplere taht kurdu gitti

Hakk dedi, hakkı söyledi
Hakk tarafını yeğledi
Nefsini köle eyledi,
Ayağına serdi gitti.

Ne köşk, ne hûri diledi
Hakk aşkıyla can biledi
Her dem, Allah Allah dedi
Muradına erdi gitti

Candı, Canana kavuştu
Kâh ağladı, kâhi coştu
Sarı çiçekle konuştu
Hâllerini sordu gitti

Allah dostu, mübarek zat
Ümmete elini uzat
Dua eyle, olam âzat
Adam gibi durdu gitti

Yunus Emre adı, sanı
Hep, Allah dedi lisânı
Aşk meydanının aslanı
Çağa mühür vurdu gitti.

Mehmet Postallı / 2021