Bir Yudum Zeynep Şiiri - Aziz Karataş

Geceden kalan paslı yüreğimle,
Gönül pencerene yöneliyorum.
Bir yudum umut içiyorum,
Sabah güneşinden.
Gözlerinden nağmeler serpiliyor,
Yalnızlığa prangalanmış kalbime.
Bir yudum Zeynep içiyor ruhum,
Sevda lem’asından.
Yasak karanlıkları parçalıyor,
Kokunu sensizliğin boğazına geçirip,
İdam ediyorum.
Bütün çıplaklığıyla,
Koynuma alıyorum umutları.
İmkansızlığın şarkında
Doğdu mu’cizat.
Mutluluk libasına saklanmış
Gözlerin,
Aşk enjekte ediyordu yüreğime.
Ve kadeh kaldırıyordu ay parçası,
Günahkar bulutların sükunetine.
Dilsizdi kalemim,
Aşkının betimlemesinde.