Bir Yudum Su Şiiri - Abdullah Artaç Arslan

Devrimle gelen kızın abisiyim ben.
Serin sularında gezinirken hayatın,
Altı yaşımda yürümeye başladım ateşlerde.
Yanmazdı ayaklarım,acımazdı canım her nedense..
Zaman Fırat misali akıyordu,büyüyordum.
Büyüdükçe ateşlerde daha fazla yürüyordum
Ama bu sefer yanıyor,acıyordum.
Sinemde büyük bir hançer,
Her geçen an biraz daha kan kaybediyordum.
Hayat çöl müydü?
Ben neden susuyordum?
Belki de ben ilk defa sana susuyordum.!
Rüyalarımda bir derin mavi su,
Koca bir derya görüyordum..
Baykal diyor du bir ihtiyar
Elinden bir yudum su ile hayat buluyordum.
Ben bir şah sen bir gül oluyordun...
Üzülerek uyandığım rüyalarımdan,
Susuzluğuma yanıyor,
Yine ateşlere yürüyordum..
Gecelerimi seviyor,
Gündüzlerimden kaçıyordum..
Kulağımda bir ney sesi..!
Gündüzümde ateş,sinemde hançer
Ben şah olduğum gülü bulduğum rüyalara dalıyordum..
Devrimle gelen kızın abisi,
Yirmili yaşların palyaçosu,
Mezar topraklarının aşığıyım ben.
Zaman akıyor yine Fırat misali..
Sinemde hançer,
önümde derin derya Baykal,
elimde bir bardak ab-ı hayat suyu...
Artık en sıcak ateşlerde bile buluyorum huzuru!

Abdullah Artaç ARSLAN
22 September 2006 - Friday