Bir Yudum Sevgi Şiiri - Derin Akkurt

Sizden başladım direnmeye
Sadece gemileri mi?
Limanları da yaktım!
Ağırlığım sizden aldığım güç kadardı
Diledim...
Diledikçe direndim...

O görmezden geldiğiniz kız çocuğu
bakın hala sizi savunuyor
Halbuki kırmızı balonlarımı
bir santim bile havalandıramadınız

Hayatın acemisi bu çağın da yabancısı
İhtiyacım olduğu zamanlarda
hep yanlış tarafta durdunuz
Beklemekten har oldum...
Beklemekten kül oldum...
Beklediğime de değseydi bari
Bir şarta bağlı olarak sevmeniz
her kalkış düdüğünün
benim için çalması demekti
Beklenen değil de uğurlanan bir çocuktum

Nasıl ufacık bir dokunuş
insanın tüm hayatını değiştirebiliyorsa
kıymık kadar bir sözün etkisi de
yerle bir etmeye yetiyor
Ömrünüzde bir defa olsun
benim penceremden bakın istedim
Bir yudum sevgi dedim
ve size rağmen koşulsuz sevdim
İnandıkça direncimi kıran
ve kırık yanlarıma denk düşen
ne yazık ki sizdiniz

Sevmek teraziyi dengede tutmakmış
Ben bunu başaramadım
Ya kömür karası ya da pamuk beyazı
Sözün kısası ortası hiç olmadı bende
Övgünüze kavuşmak gibi bir çabam olsaydı
sığınabileceğim bir yurt
yalnızlığıma bir barınak aramazdım
Toprağa kurban olayım!
Kalbim çürümeyen cesetlerle dolu
Sezmekle bilmek arasında
sürekli bir güvensizlik hissi
Susmak bilmeyen o bilindik sesi
bir mezar taşına işliyormuş insan

Güven kırıklığından başka bir getiriniz olmadı
Ne sırdaş olabildik ne de yol arkadaşı kalabildik
Yıllar bir yaradan kabuk misali dökülüyor şimdi
Halbuki aynı kumaştan topu topu bir avuç insan
Yitip giden
zamanla kendini bulunmaz hint kumaşı zanneden
Bir avuç insan