Bir Yudum Nefesim Şiiri - Ayşe Manav

Unutuldum mu ben,
Kalbinden, zihninden, teninden,
Silinip atıldım mı ben?
Gözlerinden, sözlerinden, ellerinden,
Savrulup atıldım mı ben?
Gözlerinde tüm bulutlar,
Dalga dalga anılarımız dolaşır,
Yüreğindeki mavi iklimde,
Kol kola girmiş anılarımız dolaşır.

Bir inat, bir gurur muydu?
Bizi böyle çaresiz,
Böyle yapayalnız koyan,
Bırakıp mavi iklimleri,
Kör sabah ayazlarında tenimizi donduran,
Yokluğumuzun acımasızlığını,
Suratımıza tokat misali vuran,
ve kavurucu sıcaklarda,
Yüreğimize buzul soğukluğunu süren

Bak eskisi gibi gözlerin gözlerimde,
Sözlerim yine satırlarda,
Yüreğine kazıdığın mısralarda,
Hisset beni,
Unutulmuş bir yüreğin haykıran sesinde.
Özledim ellerini,
Seni seviyorum diyen sözlerini,
Canımda cansın deyişini,
Seni.Özledim.

Aramıza dağlar, yollar ve denizler miydi giren?
Yoksa gurur, inat mıydı?
Böylesine tek,
Böylesine çaresiz
ve böylesine sessiz kılan.
Uzak diyarlardan gelir sesin,
Yüreğimde ıssız, tenha direnişim.
Yalnızlığın anlamı sen,
Sen ise bir yudum nefesim.

28.07.2007