Yaşamanın mecburiyetine daldık
düştük sürüklendik,kalktık
kimileri küstü bize,
yalan söyledi kimileri
derken;
terkedilmiş çocuklar gibi,
yıllanmış bir parkta
yalnız bırakıldık.
Şair sandık kendimizi bir ara,
şiirler yazdık,
olmadı ozan olup,
ağıtlar yaktık.
Sonra;
bir sahil kenarında
mülteci haykırışlarına uyandık.
Zaman ne aldattı bizi,
ne yanımızda durdu.
Biz;
karanlığa yenik düştük aslında
ve,
bir sabah rüzgarı,
parçalarımızı uzaklara savurdu...
Çok şey istemedik hayattan,
bir yudum mutluluktu aradığımız
Kayıt Tarihi : 12.5.2017 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!