Bir yudum kahve Şiiri - İsmail Çınar 2

Çoktan doldurmuş bir yudum kahve kırk yıllık hatırını
Vuslatı beklerken ayrılık aralamış kapıyı
Gözlerim rüyalara dalıp yazarken son satırlarını
Gönül kabullenmiş sanki bu kez ayrılığı

Güneş doğsun diye beklerken tan yerini
Karanlığa mahkum oldum sen gittiğinden beri
Sen gittin ya ay yüzlüm karardı afakım
Hazan yeli deydi toprağıma kırıldı dalım

Kararmış afakıma ışık mıdır gözlerinin mavisi
Yoksa yanmaya meyletmiş yüreğime ateş haresi mi
Can çekişen sevdam verirken son nefesini
Geliver ne olursun su misali

Ben ki gecenin karanlığına esir tutulmuşum
Sen ki güneş olup doğuver karanlık gökyüzüme
Ben ki toprağım aşıkane gönlüm yanar hasretinle
Sen ki yağmur olup yağıver hasretinden çöl olmuşum

Ey gözleri deniz mavisi intizar içindeyim,
Gönlüm hüzün içinde seni beklemekteyim.
Son nefesimi vermek üzereyim,
Seni görüp te ölmek isterim.