Bir yudum insan
Altı günlük Dünya'da o bir yudum insandı
Dört günlük yolu sonsuza uzandı.
Her Mevsim başka hale büründü
Zamanın tezgahında işlendi, kırpıldı;
Acılarla şekillendi...
Doymamış hevesleri, özlemleri vardı
Hiç bitmeyecekti işleri...
İnsan olmak istiyordu!
Aynaya baktı gördüğü bir insandı...
İnsan yiyenler, görünürde onlar da insandı.
Çobanlara sordu;
-Sürü kimin?
Onlar da bilmiyordu ama güdüyordu.
Sürü itaat ediyordu...
Tökezledi, dört el yere düştü
Aklı o an başına geldi.
Kalktı, doğruldu, yürüdü...
Nereye gidecekti?
Bilemedi.
Öylece orada kalakaldı.
Herkes onu çağırıyordu,
Güleç yüzlü temiz elbiseli...
Onlar insan mıydı?
Sürünenler vardı, inleyenler!
Evet onlar da insandı.
O'nun daha gidilecek yolu vardı.
İnsan olmak istiyordu!
İnceden bir sızı kapladı benliğini,
Sebebi bir insandı...
Belki aradığı onda vardı.
Yaklaştı, uzattı elini;
Isınmıştı eli, bedeni yandı;
Aklı onda kaldı.
Oysa daha yolu vardı.
'Beraber gidelim' dedi.
Şimdi yolculuk daha kolaydı.
Ahmet Bektaş
18.10.2008
Kayıt Tarihi : 18.10.2008 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan olmak istiyordu!
Çok hoş dizeler..''İnsan olmak'' anlamı çok derin..Kutluyorum sn.Bektaş..Saygılarımla..(+)ant.
KUTLARIM
İlim ile geldi;
Dağların zirvesine.
Bir zaman avundu,
Bilmek iyi geldi dervişe.
Yamaçlara seslendi:
Gelin! Gelin!
Önder olayım size.
Böylece döndü durdu
Kendi çemberinde...
Masivayı gördü;
Dövündü öteye yol yok mu? diye
Mağarana dön!
Dedi; iç ses,
Yürüdü derinlerine......
Ateşi buldu,
İnsan şeklinde.
Sırma saç, badem göz
Yandı yakıldı hasretiyle.
Ateş gül oldu gözüne,
Atıldı içine,
Boyandı rengine.....
Aşığım!
Dedi, kendi kendine.
Ateş nefsi, aşk kendi
Yol nerde?
Akıverdi zemheriye
Üşüdü ölesiye...
Bildi:
Daha çokkk yol vardı,
Ötelerin ötesine... Nurhayat Nalçacı
27.02.2009
Zamanın tezgahında işlendi, kırpıldı;
Acılarla şekillendi...
Bence tüm şiiri bu cümleler açıklamış...
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (7)