Bir Yudum Hicran Şiiri - Mehmet Ali Akcam

BİR YUDUM HİCRAN

Düştüğün dem gönlüme hep ismini anarım,
Bin bir ümit hissiyle uzayan yollarımda,
Firkatin yangınında kor misali yanarım,
“Gecenin karanlığı titrerken kollarımda”,
Bir vuslat muştusuyla şafaklara kanarım.

Doğ gönlüme ey anne, sanki bir sabah erken,
Solgun bir gül misali şefkatinde açarım
Mazinin bahçesinde hayalini ararken,
Izdırap şarabını şerbet misal içerim,
Karanlıklar ruhumu günden güne sararken.

Salınır rüzgârlara saçından ak bir kâkül,
Yapraklar düşüyorken bu hazan mevsiminde,
O titreyen ruhunla şimdi gönlüme dökül,
Gözlerim üşüyorken bitmez hasret deminde,
Solmasın bahçemizde açan bu hicrandan gül.

Yanarken solgun güneş “ağlayan akşamlarda”
Kor misali sevgini avucumda tutarım,
Yüreğime bir hüzün gözlerinden damlar da,
Ayrılığın zehrini hicranıma katarım,
Ölümdür aziz dostum bu bitmeyen gamlarda.

Şefkatin denizidir gözlerinde çağlayan,
Bir dem beni sevginden hem mahrum eder misin?
Sana vurgun bu gönül, dizlerinde ağlayan,
Bu bitmeyen gecede bir evladım der misin?
Ayrılık acısıdır, şu sinemi dağlayan.

Mehmet Ali AKÇAM