Şimdi çıkarsam benliğimi,
Şikeste olduğum inzivanın karanlığından.
Güneş doğsa pencereden gönlüme.
Baş göstermiş olsa umut bahçesine ektiğim tohumlar
Ve alsam tüm çocukları bahçeme.
Hepsinin gülüşünde aynı cıvıltıyı görsem.
Bir günlüğüne de olsa eşlik etse herkes bu cıvıltıya...
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta