Bir Yudum.... Şiiri - Canan Palabıyık

Eski köhne bir han, kırık dökük bir masa.
Yalnızım yine sensiz dört duvar arasında.
Saymayı bırakabilirim içtiklerimi,
İlk yudum ile son yudum arasında.

Yan masada bir adam; üstü başı perişan,
Acıların bıraktığı derin izler yüzünde,
Arıyor teselliyi rakı kadehlerinde......
Kaldırıyor gözlerini göz göze geliyoruz bir an,
Unutmuş zamanı, kadehlere teslim olmuş,
Sevginin ışığı gözlerinden kaybolmuş.

Bir yudum içiyorum bir “oh”
Çekiyorum derinden,
Kendi sessizliğime gömüldüm,
Düşlerimde yine sen,
Zaman silindi şimdi,
Hissediyorum yanımdasın yanı başımda,
Sarmışsın belimi,
Hayalinle paylaşıyorum rakı kadehimi...

(06 Eylül 2004 / İstanbul)