Bir yorgun bakış Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben şiire başlamam, kelimeler bana alışmadıkça
Belki bir gece vakti,
Uyanırım suskunluğun en koyu yerinde
Birden bir kelime gelir aklıma
Kalkar giderim ardı sıra.
Her köşe başında bir mısra
Ben sadece toplarım
Kelimelerin kalp atışını avucumda hisseder
Heyecanlanırım
Benim şiirim hüznü anlatır
Birazda o görünen hüznün arkasına uzanır
Kaderden yazılanların hesabını sorarım
İnsanın bağrından hoyratça koparılan
O sessiz çığlığa her zeminde çareler ararım
Peki çare olabilirmiyim? Nerdeee
Belki bir yorgun bakışa son bir umutla
Hatıralardan bir sırça saray kurarım