Bir yolda belki kaybolmuşken.

Gözlerim, bir zamanlar parlayan yıldızlarını kaybetmiş,
Sonsuz boşluğa bakan bir gökyüzü gibi.
Adını her duyduğumda, yüreğime saplanan bir ok,
Ve her nota, her kelime, beni daha derinlere çekiyor.

Bir türkü, bir ses, bir melodi,
Bir arayış belki de,
Bir huzur bekleyişi...
Bir zamanlar kaybolan, ama hiç gitmeyen bir his,
Bir anı, bir hayal,
Ve sonrasında gelen sessizlik…

İçimden geçen her duyguyu,
Bir kez daha söylemek isterdim,
Ama sesim boğulmuş,
Gözlerimdeki o eski parıltıyı kaybetmiş.
Her şey biter mi,
Yoksa bir gün geri gelir mi?
Zamanla silinen hatıralar,
Bir iz bırakır mı geride?

Görünmeyen ellerimle,
Hâlâ seni yazmak,
İçimdeki tüm boşlukları doldurmak,
Bir türküye sarılmak…
Evet, belki de gerçekten hep birlikteyiz,
Birbirimizi duyuyor, hissediyor,
Bir yolda, belki de kaybolmuşken…

Ama ben seni buradayım,
Bir türkü gibi,
Yüreğimin derinliklerinde.
Ve her bir kelime, her bir nota,
Bir sevgiyi, bir kaybı,
Bir hayali taşır.
Seninle olduğum her an,
Bir şarkıya dönüşür,
Bir sesin yankısı olur,
Ve en derin duygular…
Beni bir yerlere götürür,
Kaybolduğum, ama tekrar bulduğum yer.