Bir Yolcunun Ardından Şiiri - Celal Topo

Göz uçlarım yorgun
Kaçamak bakışları kovalamaktan
İstasyon peronlarında
Ayrılık hüzünleri volta atıyor
Bense kömür kokulu bir bankta
Trenlerin yanık yüzlerini seyrediyorum
Bir çocuk avazı çıktığı kadar bağırıyor
Haşlanmış nohut satıyor kova içinde
Ayakkabıları boyamak için dil döküp
Yalvaran başka bir çocuk
Kirli parmaklarıyla burnunu silip
Umutsuzca uzaklaşıyor
Acı bir düdük sesi dağıtıyor suskunluğu
Yolcular bir bir biniyor
Ayrılık hüzün gözyaşı kalan
Tren çoktan kaybolmuş
İstasyonda kömür kokulu
Bir bankta oturmuşum
Boş raylara hüzünlü bakışlarım iniyor....