Bir Yolculuk Anısı Şiiri - İbrahim İnecik

Dünyanın devri daimi gibi sana yazdıklarım..
Belki okuyorsun bunları..
yada...
Neyse Sevgili..

Anadolu'da bir akşam vakti..
Güneş battı batacak..
Hani bi hayalim vardı bize dair..en güzel düşleri kurardık..
Uzun yollara çıkıp.. elimde Gitarım..Parasız pulsuz..
yalın ayak..
köy kasaba.. kentler dolaşacaktık..
Mekke'ye yürüyerek girecek.. Kabe'de Kıyam'a duracaktık..
asla bağlı olmayacaktık bir yerlere..
Sen bana ben sana ait..
Asi ve Mavi gibi olacaktık yani..

ah sevgili...
Uzun yollardayım yine..
ama sensiz.. ve Kimsesiz..
simit satan çocuklar sarmış etrafımı..
Tren sallanıyor..etraf ağaçlarla dolu.. bir yanda Deniz...
yani her şey hayal gibi Dağlar sanki üzerime düşecek gibi duruyor...
bu geldiğim yollar bi gün sana çıkar mı sevgili..?
ya sen..
Bir gün..bir saat bir dakika ve bir an olsun..
aklına düşermiyim...

Uzun yollardan yazıyorum sevgili..
Sonsuzluğa uzanan raylar üzerinden..
anadolu'da..akşam olmak üzere..
Etrafta hüzün..Elimde kalem..
Dilimde senden kalma bi türkü..
Islık çala çala gidiyoruz...
Sevgili...
Sevgili...