Bir Yolculuk Şiiri - Ramazan Çağlar

Vuslata giden görünmedik bir yolculuğa çıkarsın trenle,
Vagonları doludur.
Ehlibeyt, salihler, gönül dostları ile.
Makinist kimdir? diye sorma bana.
Azrail denen can dostu ile.
Durulur her noktada, her garda.
Alınır bir bir geri dönmeyecek dostlar ile.
Geride kalanlar ağlar bir yaşlı mendil ile.
Sonunda varırsın, varışın güzel durağına.
Önce selem verirler...........
- Hoş geldin Ya ölü insan?
Artık burası konuşma yeri değil,
Sus! ....................

Buradan gerisi mechul bir ırmak,
Mavi okyanusta kaybolan bir kaptan,
Derin bir hülyadır, sanki bir rüya.
Deryalara açılırsın bundan sonra.
Bundan sonrasını bilmez kimse.
Vuslatın gizli, sırların yolu.
Gizliliktir artık, kapalı bir kara kutu.
Kapalı bir sahne-yi perde.
Kapalı bir bulutlu hava.......